Şeriatın Kestiği Parmak

-1-

geceden kovulurken sürgün edilmiş karanlık
yıldızlar bir bardak suya tav olur sormadan
oysa halinden hatrından bellidir alnının teri
mermiler basar derken kıvılcımında dağları
ben kayıp makamında bir şarkı
çeker giderim
uzaklarda ufuğa sitem edip açarken güller
aradığın yerdedir aşk her zaman
üstü örtülen titrek korkaklığında bir hazan
sararan yapraklarını gövdesine vurur ağaçları
meçhuldur meçhuldur geriye kalan..!

denizin mavisinde dalgalardır haykıran..!

-2-

sebebi olur derken ömür ölüme nasip olurken
bir kavganın ortasında çıplak bir çocuk
her nasıl güneşi bekliyorsa bayram nazarında
ülkelerde ihtilal olur kimliksizce
ve tavaf edilirken yürek yerde turabın hatrına
ben bin senfonide bir ezgi olmak isterdim
rediflerde malum bir ayrılık ile kol kola
omuz omuza savaşırken bir asker
namlusunda namusunu taşır korkmadan
dağlar yürür derken kutsal kitaplarda
ne bir günahın bedelidir ne bir sevabın nedeni
çeker gider derken azrail bahçesinden leş kargalar
burunlarında sahte şerefsiz bir kılavuz gibi..!

keserken emir cahil demiri..!

-3-

söz ses seda olmazken başlar sonra sabah
bütün yeminlerin kefaretleri bozulurken hışmında
ben ne kış geceleri gördüm yağmurdan kaçan
bir göz kırpmasında takip ederken bir kadını
vucud yaralar içinde can kansız
gider mi gelir mi yurduna bilinmez acılar
ahenginde bir şiirin yazık kelimelerinde kalmış
başıboş sersefil geçen günlerin namında tutsak
hazır kıta bekler aşk bir erkeği
üzerinde tükencesi bitmeyen bir yangının küllerinde
darmadağın olurken senfonisi yalnızlığın
sen uzaklarda yakın birine adarsın ömrünü
ben kalabalıklarda beraat ederim kendimi
hiç durmadan
gözlerinde ağlarken bir bebek doğar
sağanaklarda biriken yağmurlar yalan..!

kan güle değmeden yazılır ferman..!

-4-

takip edilirken tek celsede ayrılan bir ömür
ne beyaz sayfalarda umutlar biçer korkusuz
ne bir başka suratta bir başka aşka kalır
bir gül fidesi eker derken yüreğine bir kadın
sabah olacakken kıyametin hoyrat cilvesinde
ölümsüz bir ritimde çırpınır
yürek korkusuz,aç
dökülürken dileklerinde adakların keyfine
ben telef olurum
yolcular yolsuz kalır derken
hangi kapı önüne açılırsa orda var olan
rengine aldırmaz güneş gökkuşağında
neler geçip görmüştür kimbilir
toprak biçerken ektiği insanları hayatta..!

şeriatın kestiği parmak acımaz aşkta..!