Oturuyorum önümde fotoğrafınla,
Hatırlıyorum maziyi bir çırpınışta.
Bakıyorum benim olduğun o parka,
Kazıyorum adını toprağına ağacına.
Görüyorum ellerini omzumda,
Dökülüyor gözyaşlarım yavaşça.
Biliyorum işe yaramayacak ama
Ben yinede ağlıyorum umarsızca.
Alıyorum elime kağıdımı kalemimi,
Yazıyorum bu şiirimi de sana
Belki bir gün okursun umuduyla
Eymen Özgüven
Kayıt Tarihi : 26.9.2022 18:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!