Serhat'tan Botan'a

Toprak uyanıyor, sesleniyor özgürlüğe.
Rüzgâr taşır adını, yankılanır dağlarda.
Serhat’ın taşlarında umut titrer,
Botan’ın vadilerinde süzülür sessizlik.

Köyler uyanır, tütün dumanı yükselir,
Toprak yıllardır susturulan haykırışları saklar.
Kadınlar, erkekler, çocuklar
Gözlerinde barışın ateşiyle dolaşır,
Ve her köşe, her taş
Bir direnişin ve aşkın tanığı olur.

Gecenin karanlığında, yıldızlar bilir
Serhat’ın taşlarını,
Ve Botan’ın rüzgârı taşır
Susturulmuş çığlıkları.

Aşk, bir direniştir burada,
Bir çiçek gibi kırılır taşların arasından
Ama bir daha hiç solmaz.
Serhat’tan Botan’a uzanan yolda
Toprakla birleşir,
Ve özgürlükle birlikte
Sevgiye dönüşür.