Ölüme beş kala sevmişim seni,
Zamanın b’anlamı yok,
Senle birlikte durmuş bütün saatler,
sakın kaybolup gitme sevgili...
beni sensiz,beni sevginsiz b'basıma koyma buralarda...
senden önce hayallerim vardı, umutlarım,
yüreğimden kaN damlıyor geceleri,
beni böyle çaresiz bırakma sevgili...
sensiz soğuk gelir geceler bana, üsürüm ısınamam,
Sen gönlümden düştün düşeli,
epey yol katettim,
gönlümün haritasında,
simdi ben sırılsıklam,
şimdi ben çaresiz,
bekleyeceğim seni bir yerlerde
ben her gece yastığıma sen diye sarılıp
göğsümün üstüne üstüne bastırıyorum
ve
tam sabah oldu derken
Sen aşktan ne anlıyorsun ki sone/m?
Gözbebeklerine oturmuş yalnız bir adam
Sevememiş hiçbir zaman o fikri
Kendi kabuğuna çekilen zihni
diz çöktüğüm toprak acıtır canımı
yoksun/luğun bir kahır gibi
hangi yara kabuk bağlamaz ki...
ne bir düşüm ne bir meyal
nefretini giyiyorum her sabah üzerime
susmak kalıyor bana,
Sen hiç olmadığı kadar benimsin,
elimde dünden kalan tek şey bu,
raslantı değil bu/ y da koskoca bir hayal
hayata tutunabileceğim tek sey yoksa,
aşktan ne kalır ki geriye sedece zihnimdeyken,
tanrıda seviyor seni/ benim sevdiğim gibi!
...koskoca bir istanbul beynimin içinde,
sana yetişmeye çalışıorum, bütün yollar kapalı...
eli avuca sığmayan bu sevda,
sensizliğin ortasında sana çalıyor bütün kornalar...
bendeki bu telaş,bu endişe
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!