Bazen başkasının yaşadığı acıyı hissetmek kendi yaşadığı acılardan daha ağır geliyor ve daha acı veriyor insana, en zoru da O an yapabileceğin hiçbir şeyin olmamasıdır...
Zamanın birer yolcularıyız kaybolan zamanı geriye alma şansımız yok bu yüzden her gününü son gününmüş gibi rabbin'in rızasını kazanmak için yaşa, hâk yolunda yaşa,
Bizim rabbimizden başka kurtuluşumuz yok başka yolumuz Yok...
Ey insan kendine farklı yollar arama İlk defa ve son defa sen öleceksin, yalnız öleceksin yalnız mezara gireceksin ve yalnı hesap vereceksin tek başına,
bu yüzden vaktin varken ölmeden önce rabbin için yaşa...
Kimsesizliği çaresizce başında kimse olmadan yapayalnız tek başına acı içerisinde çırpınıp durduğunda anlıyor insan, ve biliyor musunuz her zorluğa alışıyor insan ve alışmak sanki bir şeyi Yok etmek gibi, fakat biliyorum alışılan her zorluk, her acı geçecek, fırtınalar dinecek, karanlıklar geçecek, kelimelerin kifayetsiz olduğu her acı geçecek, ve nihayetinde en güzeli bir gün bu Ömür bitecek...
Ve an gelir insan dökemediği bütün gözyaşlarını tek seferde dökmek istercesine ağlamak ister
"İnsanlara olan sevgim ruhumda yeşerir yüreğimde çiçekler açtırıyor,
insanları seve'bilmem için illaki iletişim kurmam veya hayatımda var olmaları yâda yakınımda olmaları gerekmiyor hatta tanımama ve tanışmama bile gerek yok tanımadan bilmeden uzaktan'da severim ben insanları,
insanlara yakın olmaktan çok insanlardan uzak bir insanım,
veyahut insanları var'oldukları için sevmedim,
ben insanları rabbim'in rızası için sevdim ben insanları rabbim'in sevdiği için yarattı diye sevdim yüreğim sevgiyle güzel kalsın diye sevdim,
insanlardan sevgi gibi bir beklentim yok çünkü beklentisiz sevdim herkesi ve herşeyi,
Yine rüzgarlar esiyor yine sonbahar mevsimi geliyor ve yine dökülüyor yapraklar dallarından,
Dışarıda esen rüzgarlar dallardan yapraklar döktürüyor dışarıdan esen rüzgarlar yüreğime alevler tutuş'turuyor,
dışarıda esen rüzgarlar ve dallarından dökülen yapraklar yüreğime hüzünler yağdırıyor,
Yüreğimi bir korku sarıyor, ruhumda sonsuzluğa uzanan bir yara, bilinmez bir acı, tarifsiz bir hüzün içerisinde çırpınıp duruyor bu yürek, çığlık çığlığa bir sükût içerisinde kalmış bütün avazım, Bir yanım çocukluğumu özlüyor bir yanım ise yirmi bir yıl boyunca yaşadıklarımın acısını çekiyor, bir yanım sekiz yaşındaki bir çocuğun heves ve umudunu taşıyor diğer yanım ise seksen yaşındaki adamın hüzün ve yorgunluğunu yaşıyor , şimdi bilemedim kaç yılın yâda kaç yüzyılın acısını yirmi bir yıllık hayatıma sığdırdım...
Söylesene hafız! Ölüm gibi değişmez bir mukadderat olduğu için mi insanlar dünyaya meylediyorlâr? yoksa ölümü unuttukları için mi? İnsanlar gerçek olan ahiret hayatı için yaşamayı unutur olmuş yalan bir dünya hayatı için ise birbirleriyle yarışır olmuş, Sanma ki diriyiz, sanma ki yaşıyoruz, ve sanma ki gerçek bir hayatta yaşam sürdürüyoruz, bu dünya bizim gerçek dünyamız değil, bu Dünya evimiz değil, bu Dünya bizim gerçek sonsuzluğumuz değil, bu Dünya bizim gerçek hayatımıza hazırlanmamız için kısa bir rüyadır bir aldanıştır,
aldanma sakın böylesine bir dünyaya meyletme, ölmeden önce rabbin için yaşa,bu rüyadan uyanmak gerçek ve ebedi hayata kavuşmak an meselesidir, adına ölüm denilen bir gerçek vardır ki bütün gerçekler bütün uyanışlar orada başlar, ne biz bu dünyadaki hiçbir yere ve hiçbir şeye ait'iz nede, bu dünyadaki hiçbir yer ve hiçbir şey bize ait değildir,
Bize ait olan tek bir gerçek vardır ki o da işlediğimiz ameller'dir...
Ey insan uyan artık şu gafletten uyan, artık rabbine yönel vallahi de billahi de Bizim rabbimizden başka çıkış yolumuz yok başka kurtuluşumuz yok... Artık kendine zulüm etmeyi bırak fani olan bu dünya hayatında baki olan Allah'ın rızasını kazanmak için yaşa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!