Serhat Güven Şiirleri - Şair Serhat Güven

Sende de günler hap aynı mı geçiyor
Bugün Cuma ve ben kırılmış düşlerimle birlikteyim
Yıkık ve yalnız bir güvercin kadar ürkek
Bugün Cuma yalnız yürüyorum
Ellerim terliyor yine adımlarım ufacık
Yürüyorum sokak ortasında

Ellerimden kayıp gitti zaman elimin elinden kayması gibi
Anılar zorladı benliğimi bakışlarının arkasındaki sır gibi
Uyumaz oldu gözlerim bakarken görememek gibi
Nice revnaklı şehirler gibi ışıl ışıldı gözlerin
Bakmaya dayanamazdım

Karanlık basıyor ruhumu hiç çıkmayacak gibi
Ellerim titriyor
Ayaklarım yürümüyor hiç ayağa kalkamayacak gibi
Ne oldu böyle hiç gülemeyecek gibi
Ömrüm geçiyorum yaşlanıyorum
Etrafıma bakıyorum göremiyorum

Yürüyorum kendi adımlarımı kendim işiterek
Bir ben bana eşlik ediyor bir de hayalin
Dokunmak istiyorum elimi uzatıyorum
Tutamıyorum yalnızlığımı
Bırak yakamı bırak artık diyorum
Yapamıyorum

Sokaktayım, yapayalnız yürüyorum
Sen yoksun, sadece gölgem eşlik etmekte bana
Bir de sokak lambaları, kimi sönük kimi ise yanmaya çalışmakta
Yürüyorum, öyle karanlığa biçare…
Ne kadar isyan etsem de kendime
Olmuyor…

Seni düşünmek bir çiçeğe su vermek gibi
Düşündükçe sevinmek
Ellerin uzanmak ister zamana
Uzanıp tutmak ister düşlerim ama yapamazsın
Yarım kalan bir resim gibi olur yüreğin
Nerden baksan tamamlayamazsın

Nasılsın?
Ben mi? Ben, hiç iyi değilim
Zamanla savaşıyorum aslında,
Her şeyi sana benzeterek yaşıyorum.
Ne acı ki, sen yoksun
Artık olmayacaksın biliyorum.

Anı yaşamak aslında, gözlerine dokunmak
Öylece bakakalmak
Sessizliğin içinde kaybolmak
Sensizliğin içinde seninle olmak
Sen hiç sensiz kaldın mı?
Ben her gün sensizim

Yoksun artık yalnızlığın yanımda benim
Hayalden öteye gidemez düşlerim artık
Yüzüme ne oldu benim yaşlandım mı yoksa
Ellerim tutmaz gözlerim görmez oldu artık benim
Seni seven kalbim hala genç
Sana atıyor her gün

Sokaklar yalnız yürüyor
Daralan boşluğun içine doğru
İmkânsızlığın eşiğinde duruyor ayaklarım
Bu ayaklar benim değil sanki
Yürüyorum boşluğa doğru
Yalnız ben varım bir de beni saran boşluğum