gün geliyor, günler geçiyor karanlığında nefes almaya çalışıyorum,
zalim kaderin adını kahpe koymuşlar
bende o kahpe ile oyunlar oynuyorum,
kızdırıyor beni bazen de gerçekten üzülüyorum,
özlemin bana neler yaptırıyor neler saçmalatıyor bilmiyorsun bile.
isyan etmiyorum üzülmüyorum ve düşlerimin arasında yine bir seni kıramıyorum,
küçücük ellerim vardı benim, üstü başı – başı sonu kirlenmiş çocukluğum,
sevmeye mücadelem, sevgisizliğe sessizliğim, yalanlara ihanetim, yaradılıştan sonra ki yaşama isyanlarım vardı benim.
bir bir sustuğum anlamsız gecelerim, sana susamış güzelliğim, senli güzelliklerim
Her nota bir çığlık gibi deyiyor kulaklarıma
Her kız kulesi gidiş coşkusu
Her Üsküdar dönüşü yorgunluğu gibi tüm sevinçler.
Şehir kalabalık, şehir soğuk, şehir sessiz
Gözleri rahatsız eden sahte kuklalar
Tanrının elinde ipler bizi yönetiyor
eylülün ilk yağmuru
ilk kez yağıyormuş gibi yağdı yağmur bu gün
tek başına en sessiz halini almışken akşam
tek tek gürültü koptu gök yüzünde
istanbul benimle
ben istanbul ile kocaman bir savaş yaşadık
eminim varlığını bile unuttuğun
ikitane renki taş var elimde,
saklayabileceğime asla inandıramadım seni,
tıpkı sevgimi ömür boyu içimde tutabileceğime
inandıramadığım gibi.
kaç tane anlamsız kelimeyi yan yana getirsem,
bir bendeki senin bedeninin nefesini tamamlayacak.
şimdi sigaramın dumanıyla boğulmaya çalışıyorum,
ve bir kaç adım sonra ne yapacağımı neye susacağımı yine tahmin edemiyorum,
her sana gelişlerim de bir mutluluk hissediyorsam
bin korku ile senli yaşamalarıma alıştırmaya çalışıyorum kendimi
karanlık bir rüzgar var şu an, ya seni bana getiriyor
ya seni bana bitiriyor.
anlam veremiyorum, bir aşkı aşkçasına yaşamak neden bukadar zor
Gözlerimin kan çanağına dönüştüğü bir akşamı daha atlatıyordum sabah uyandığım da
Alkol artık zevkten çok bir su gibi bağımlılık haline gelmişti bünyemde.
Yüzümde kısacık birkaç ayın yorgunluğu, ellerimde titreme, kirlenmiş sakallarım…
Dik duruşumu kaybetmeye başlamıştım gözlerinin içine bakmayalı
Yüzüne son dokunuşumu anımsadıkça her gün her akşam her saat lanet etmeye başlamıştım kendi orospu seçimlerime…
Gülümseyişin gitmiyor gözlerimin önünden
yine sessiz bir gece başlıyor
artık hiçbirşeyi düşlemek istemediğimi doğruluyor aldığım her yudum
nedir bu güvensizlik neyden vazgeçiyoruz
nicelerini kaldırmadı mı benim deli gönlüm
seni neden kabul etmiyorum
sensizliği neden hiçe yoramıyorum
susmuş bir köşede sessizce etrafı izliyordu
binlerce yaşanmamışlık arasında kime güvenip güvenemeyeceğini anlamaya çalışıyordu
belki bir telefonda kısa bir zaman diliminde herşeyi anlatabilecekti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!