Hayatın kelamında rehber edindik nefsimizi,
Şeytanın aklı olsa bilirdi şu aciz halimizi,
Koşardı cennete, durmaz anlatırdı bizi,
Uzak.. Çok uzak.. Mesafelerdeyiz..
Birlikteliğimizi telaffuz edemediğimiz her an ve her zaman
En karmaşık bir labirent gibidir düşünceler
Tenimin, tenine dokunduğu an
Duygular mı tek gerçek olan, Yoksa Varlığın mıydı beni ben yapan
Gözlerinde manidar bir bakış var, Niyetini asla bilemem
Geldiğim yollarda izin var, Kalkıp ta senden vazgeçemem
Bilsem ki senin yolunda engel var, Düşünmek için beklemem
Elinde zehirden şerbet olsa da uzatsan, yinede içmem diyemem
Sanma sen yokken geçer vakit, Dursan duracak sanki zaman
Yüzümdeki bu kırışıklara bakma çocuk..
Saklı olan yaşanmışlıklar değil, bu hale getiren beni..
Gizleyemediğim Özlemin, Hasretin
İfade edemediğim sevginin bana kalan kısmı..
Şimdi öyle bakınca kahrediyorsun yaşadıklarıma,
Oysa ki yaşamadıklarımı düşün çocuk..
Sevgilim...
AŞK'tan sende benim kadar yara aldıysan şayet, Tutuşursa yüreğin bir engebede
Sığmazsa kalbin yerli yerine, Takılırsa boğazına kelimeler..
Bir yağmur tanesi gibi, dökülüyorsa gözlerinden taneler..
Bize açılıyorsa her cadde ve sokaklar birer, birer
Bırakmıyorsa peşini, bir an olsun yaşanılmış o izler
Söndürün, Söndürün geceye ışık olan bu AY'ı
Güneş neme lazım?
Gündüzler aydınlatmıyor ise karanlığı,
İster Ocak olsun aylardan, İster Şubat,Mart, Kasım..
Hangi bahar bilir yalnızlığı?
Düşen bir yaprak için, tek çare ölüm kalım.
Kadınım..
Sana kadınım diye bilir miyim? Hiç tanışmadık gerçi
Ama o kadar seviştik..
Sen perde arkasından, Ben tam yolun ortasından gözlerimle
sevişiyordum seninle her gün ve her gece..
Nede güzel gözlerin var..
Ey Gönül; Aşk ile olmuşsun bir garip Bülbül,
Ne diken ol birine, Nede kurumuş bir gül
İlla dokunacaksan bir Namahrem eline,
Ya ölü bir toprak ol, Yada beyaz bir Sümbül
BEN.. Diye başlıyordu trajik bir hikaye..
Okumaktan korkuturcasına.. Vurgularında bir ton yükselmesi
Sesli harflerle haykırıyordu kulaklarıma..
Başlangıçta bir 'BEN' diyordu, ardından nokta ve ünlem.
Görünen o ki Edebi bir yaklaşımdı bu.
'BEN' diyebilecek kadar cüretkar nihayeten.
Kime? Nerede? Nasıl? diye sorulmaz,
Vakitsiz geldiyse şayet AŞK, bir heyelan olur,
Ne kadar tamahkar olursan ol Yalnızlığa,
Bıraktığın bir iz vardır ki, Gönüllerde payidar olur
Bazen de bir kelime düşer dudaklardan,
En anlamsız duygular bile, Niyetin de manidar olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!