Van-tuşba Şiiri - Osman Sarıkaya

Kar beyazına boyanmış.
Yine serhat dağları,
Taze ayaz kokar,
Bu donduran akşamlar.
Şu yağan yağmur,
Hangi denizin suyu?
Nereye götürür bu soğuk rüzgar
kuruyan umutları?

Affeder mi dost bu günahları?
Utandım diyemedim özüne,
Yar duygularımı,sevdalarımı...
Mavisini Van gölünden alan gözlerin nerde?
Ah...ne çok şey söylemek isterdim...
Girdaplara düşmüş,dolanır anılarım,
Yollar hep sevdaya çıkar,
Kuşlar hep sevdaya uçar,bu güzel şehirde...
Gençliğimde yürüdüğüm buzdan sokaklar,
Ayazında beni tir tir üşüten diyar,

Her ikindi vakti ürperten sesiyle
Bağırları yakan bir çığlık atar,
Küllenmiş anılar taşıyan trenler,
Kara trenler yol alır serhade doğru
Ağarmış selamlar götürün benden dostlara
Gönlüm avare dolaşır sokaklarında...

Bir Edremit gecesi sahilde, ya da,
Gevaştan bir kayıkla giderken Akdamar'a
Muradiye şelalesi gibi akar, yine deli gönlüm.
Delikanlıdır yiğitleri,ağırbaşlıdır kızları,
Havası başkadır serhad boylarının,
Kar bulanmış Berfin çiçekleri gönderin,
Süphan dağının eteklerinden bir akşam ,
Çok zamandır hasretini çeken düşlerime...

Bir sabah...
Yaprakların semaha durduğu bir sabah...
Semaver çayı harlı ocakta,demlendiğinde,
Otlu peynir kokan seher vaktinde,
Pencereme sıcacık selamlar gönder
Dualarla inlesin şu mai asumanlar,
Fırtınalar kopsun artık ruhumda...
Bir rahmet yağmuruyla uyandır;
Vurgun yemiş melul gözlerimi...
Azad et ruhumu dünya zindanından,
Tutsak kalmasın bedenim yeter bunca zaman!
Saklasın beni dost ,zemheriden toprağında El Aman!
Bana her gece Urartu'dan kalan masallar anlat,
Sana özlem biter mi? karlar ülkesi,can Tuşba,
Ah eşsiz şehir cennet Van.!