Güneş doğmaz bu kente
Baharları karlıdır
Gündüzleri karanlık
Geceleri başkadır
Her şey aksidir burada
Seni attım içime kimse bulmasın diye
Kaldın en derinlerde her nefeste benimle
Güzel gözlerin gibi sonsuz bir gelecekte
Yaşamak varmış senle en kutsal dileklerle
Acının en dibine vurduğum oldu senle
O kör duyguların esiri olma
Orda sana uygun yer bulamazsın
Elleri bu kadar kafana takma
Orda sana sadık dost bulamazsın
Yıkarlar dökerler viran ederler
Bir nisan sabahı rastladım sana
İçime dokundun anlatamadım
Gözlerin kalbimin aynası oldu
Beni benden aldın anlatamadım
Sonra hikayemiz başladı böyle
Kalbin kararmışsa ruhun neylesin
Merhametten uzak bakan gözlerin
Kini sen kendine yoldaş etmişsin
Bir selamdan uzak zehir sözlerin
Her şeyi kendine uygun istersin
Sen gittin bense bunu anlamamazdan geldim
Hissettirmedim sana bitirdiğin her şeyi
Sözünle seviyorken gözündeki nefreti
Gördüm belli etmedim sendeki suretimi
Saklında kalan her şey canımı acıtırken
Mutluluk zor dediler
Ben küçükken anladım
Böylelikle büyüdüm
Aşık oldum aldandım
Bir hayat kurdum böyle
Sevdim, saydım, bağlandım
Senin cahilliğinden faydalanmadım hiç
Hep neysem o oldum
Ne seni aldattım nede kandırdım
Tutamayacağım ne bir söz verdim
Nede olmadık vaatlerde bulundum
Nasıl bir hayatım olduğunu biliyordun
Hayallerim vazgeçiyor senden
Ve kendi düşlediği gerçeklerinden
Her gün biraz daha yoruluyor içim
Ayaklarını sürüyerek yürümek gibi oldu
Senle geçen günlerim
Kırgınlıklarım kağıt kesiği gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!