Serhat Şiiri - Fatma Akar

oğlum, serhat'im, karagözlüm
kahrediyor bu hallerin beni
oysa sen bambaşkaydın, bambaşkasın hala
doğduğun o günden beri...
nasıl heyecanlanmıştım aldığımda ilk haberi
hala olacaktım, minicik elleri
mis kokusu olacaktı yeğenimin
doya doya öpecektim

baban ilk adını koymuştu hemen
senin erkek olacağını öğrendiğimiz gün
ikinci adına karar verememişti ama
ilkimizdin gülüm ya, ilker mi olsun demişti bir ara
sonra bir gün bir iş için arabada giderken
'fatoş, serhat kaan nasıl? ' dedi
çok beğendim, içim ısındı o an
çok güzel dedim
adını koymuştuk bir tanem
çoktan serhat kaan demiştik sana
sen çok beklettin ama halacık bizi
dokuz ay on günü çoktan geçmişti
on gün fazla oynamıştın oyununu anne karnında
sen gelmek istemiyor gibiydin ama
biz sezeryanla zorladık seni, dünyaya gel artık diye
13 aralık 95 uğurlu günümüz
ömrümün en muhteşem anı,
belki bir daha yaşayamayacağım kadar
mutlu olduğum gün...

babaannenin kollarında gelişin
ve merdivenlerde sizi ilk görüşüm
bişey diyememiştim babana
aaa abi baktan başka
ışıl ışıl bakıyordu gözlerin
boncuk boncuk, kara kara
öyle tatlıydın ki...
iyi ki doğdun halacığım,iyi ki varsın

sen çok farklıydın biliyor musun?
kırkında bile üç-beş aylık bebekler kadar akıllı
yaşıtlarından her zaman çok farklı
evimizde olan tüm değişiklikleri farkederdin
nereye gitsek önce evi inceler
sonra istemezmiş gibi basardın feryadı
beğenmedi derlerdi bazen
sonra, ilk hala dedin bebeğim
daha üç aylıktın ve benim doğum günümdü
inanması zor ama
ömrümün en güzel hediyesini vermiştin bana
hala demiştin defalarca
hangi çocuk demiş şöyle bak etrafta
ya dede dediler, ya baba
hepsi normal sıradan
ama sen farklıyım demiştin daha minicikken
hastalandın, hatta birkaç kez öyle ki,
ödüm koptu sana birşey olacak diye
sana bişey olmasın bana olsun diye
dua ettim hep allaha
kıyamam bir tanem, kahrolurdum o an

öyle uğurlu geldin ki bana
senden sonra muhtaç olmadım başkalarına
daha sen bir yaşına gelmeden işim olmuştu
seni bırakıp gidiyordum ama
öyle özlüyordum ki yanında yokken
herkese anlatmıştım seni
herkes biliyordu canım yeğenimi
sana olan büyük sevgimi

seninle yaramazlıklar yaptık anneye
canını yaktık emerken sonra da haince güldük
kucağımda uyudun sonra
mis kokuna alıştım
zaman ne çabuk geçti halacık?
ne çabuk büyüdün sen?
şimdi beşinci sınıfrtasın ve oniki yaşındasın
artık boyumu çoktan geçti boyun
gücüm yetmiyor, kucağıma sığmıyorsun
ama değişmeyen tek şey,
sen benim hala biriciğimsin
ilk gözağrım, canım, ciğerparem,
umudum, yarınım, mutluluğum
sen herşeyimsin halacığım

acaba ömrüm olur mu
senin yarınlarını görmeye
askere gidişini, üniversiteli hallerini,
kız arkadaşlarını, düğününü, çocuklarını
gösterir mi acaba bana yaradan
belki senin kuzenlerin olmayacak
baban dayı, annen yenge olamayacak bir tanem
belki ben anne olamayacağım ama
inan çocuklarım olsaydı
senden fazla sevemezdim

sen, sen birtanem zor anlarımda
beni hayata bağlayan
unutulduğum anlarda bana tebessümünle
unutulmadığımı gösteren tek kişiydin
seni seviyorum!
hem de öyle çok seviyorum ki,
yıllarca kelimeler yetersiz kaldı bu sevgimi
satırlarda anlatmaya...
seni öyle çok seviyorum ki,
burada anlattıklarım yetmedi,
yine yetmeyecek...
çünkü kelimler tükeniyor, cümleler bitiyor
ama sevgin öyle büyük ki
sevgin bitmiyor, sığmıyor, anlatılmıyor bitanem...
seni çok seviyorum!