Serhan Oktay Şiirleri - Şair Serhan Oktay

Çok zor duyguymuş yalnızlık, Adeta kalabalık içinde kimsesizlik
İçini kaplar ıssız bir sessizlik, Hani can ciğer dostların nerde....?

Hele insanların senden çıkarı kalmazsa, Üstelik cebin delik paranda yoksa
Benim gibi alacağın degilde borcun çoksa, Hani anan hani baban nerde...?

Kim bilir belki bir şaman davulunda,Belki esen rüzgarda,Belki uçuşan bir kuş tüyünde bulacağım kendimi.Elbet bir gün gömeceğim bu bedeni Gerçekleşmemiş hayelleri ve umutlarıyla toprağa.Tüm yaşanmışlıklarımı gömdüğüm gibi.Adeta bir tohum gibi bekleyeceğim zamanımı ve o gün gelipte güneş parıldadığında tepemde,Su kan olup can verdiğinde köklerime.Uyan denildiğinde bana başımı kaldıracağım usulca topraktan mavi gökyüzüne.Bembeyaz kar örtüsünü delen Kardelen gibi,İnatla ve azimle büyüyeceğim.İnadına çiçek açacak İnadına yeşereceğim.Rüzgarlarla dans edip güneşin sıcaklığında ısıtacağım bedenimi.Can veren yağmurlar yağacak köklerime,Her gün biraz daha güçleneceğim.Toprak ana bağrında büyütecek köklerimi geceleyin yıldızlar ninniler fısıldayacak kulağıma Yapraklarımı semaya açacak Şükürler edeceğim Tanrıya güzel kokular ve renkler içinde tekrar yarattığı için beni.Bir sevgilinin ellerinde son bulacak bu sefer hayatım,Öpülesi dudaklarıyla sevecek koklayacak beni.Her zerremi usulca çekecek ciğerlerine haz duyarak.Ve bu benim için son olmayacak,Ben yine dirilecek İnadına var olacak İnadına sevip sevileceğim.

İçimde koşan deli bir At var, O Dizginlenemez, O Durdurulamaz.
Şeytanla anlaşma yaptık hepimiz bilinçli bilinçsiz,Ve Esir oldu ruhlarımız aslında, sadece farkında değiliz.
Ey şeytan Ruhumun Azadını istiyorum kölelikten,Ey adem oğlu Yalnız bırakın beni artık..Yalnız... ve Kimsesiz...
Gözüm yok istemiyorum Sizin olsun benden aldıklarınız. Lütfen.... bana sadece ruhumu geri verin...

Gidebilsem bu şehirden,Doğanın içine bıraksam kendimi.Güneş tepemde olsa,
Yaksa ciğerlerimi temiz havası.Serin suyundan içsem,İçimdeki yangını söndürmek için yetermi.?
Ve arınsam tüm yozlaşmışlıklardan,Bayağılıklardan dönebilsem özüme.
Sadece gerçek olanla ben kalsam, ve Ona yalvarsam..Ağlasam..Zavallılığımın farkına varsam.
Yüzümü sürsem aslım olan toprağa ve yarattığı böcek kadar kıymetim olduğunu ümit edebilsem Onun gözünde.
Akıtsam göz yaşlarımı Türlü türlü özürler dilimde,Haykırsam sessiz çığlıklarımla. Sadece bu duyulsa sözlerimden