Sanki iki damla gözyaşı var gözümde.
Sanki sıksam kendimi dökülecekler.
Bıraksam onlarda terk edecekler.
Hemde bir elveda bile demeden.
Ama ben alıştım yokluklara.
Unutmadan edemiyorum bakışlarını,
Aslında unutmak istediğimden değil,
Sadece alışkanlık
Ve odama vuran bir tutam aydınlık
Anladım sen benim aynı zamanda gölgemsin
Bir sigara uğruna sattın beni
Boş bir duman uğruna harcadın,
Ömrümü kısaltmakla kalmayıp
Damarımdaki son kan damlasını çaldın
Belki bilmiyorum hazını
Unutmak istesemde ,
Unutulmayan anılar var karşımda,
Gözümün gördüğü yerde ve sözümün ulaştığı sende,
İşte unutulmayan sesler var dışarda,
Bana sen'i hatırlatan, gece ve gündüz olgularını hiçe sayan,
Bir sen varsın karşımda unutulamamayı anlatan ,
bende öleceğim sonunda,
belki arkamdan ağlayacaklar,
belkide sızlayacaklar,
ama sen suz , sakın ağlama,
sadece ziyarete gel her akşam mezarıma,
bir hafta boyunca hep gel,
Tenimi okşardı akşam rüzgarı
Koltuğumun yaşlı kollarına tutunurdum
Ansızın çıkagelen rüzgar içimi gıcıklardı
Avucumu açtığımda hep bir gül yaprağı karşılardı beni...
Kokusu sen gibi...
Keskın ama yıldırmadı
O gün pencerem'in camı gibi
Gözlerimde buğuluydu
Ama hala görüyordum uçuşan yaprakları
Karşıdaki çeşmeye koşan çocukları
Gece vurduğunda cam'a
Ay'ın dolunluğu bile net
son nefes,
ayrılıktan öte,
senin aşkın yaramdır bedende,
kapanırmı bilmem zamanla,
yada acır mı daha,
ama bildiğim bir şey varsa oda ,
Bana sorarsan,
Hatırladığım her şeyi,
Unutum her gün
Hatırlattığın her günü
Gömdüm toprağıma
Şimdi toprağım yeşerdi
Güçlü olmalısın
Her zorluğa birlikte
Her göz yaşına birlikte
Ve her gülümseyişe
Birlikte olmaktan değil sadece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!