her geçen gün daha çirkinleşen bir yüz aynaya baktığımda
umutsuzluğunda yitip tükenmiş açılar
doğrusu yok,
dik değil,
yüzü de yok ağlamaya.
tanrı küsmüş dün masumluğunu kaybeden çocuklara
avuçlarımda dikenli teller,
dokunma!
Laneti sardı dört bir yanı hayatın,
anlamsızlaştı çığlıkların gücü sağır olduğunda insanlar,
konuşsam kim duyacak?
Kurudu göz yaşlarım,
ağlasam kim anlayacak?
Sen de dokunma...
Kayıt Tarihi : 19.5.2008 19:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!