Sergüzeştin Hikmeti Şiiri - Sinan Bayram

Bir yola çıktım — ne başı belli ne sonu,
kum taneleri gibi dağılıyor anlar avuçlarımdan.
Her adımda bir iz bırakıyorum,
ama rüzgâr, benden önce varıyor menzile.

Sordum göğe: “Yol nereye varır?”
Gökyüzü sustu;
çünkü bazen cevapsızlık, cevabın en saf hâlidir.

Bir düşe benzeyen bu sergüzeşt,
beni benden alıp yine bana bırakır.
Kendimi bulurum, sonra unuturum;
unuttuğumu hatırlamak olur kaderim.

Her limanda başka bir ben kalır,
her fırtınada başka bir ben doğar.
Ve anlarım ki —
serüven, gidilen değil;
aranan şeyin hiç bulunmayışındadır.

Bir gün dururum belki,
ama durmak bile başka bir yolculuktur.
Çünkü insanın yurdu,
hiçbir yer değildir —
sadece yürüyüşün kendisi.

Sinan Bayram