Sergüzeşt Şiiri - Orhun Savrın

Gündüz gözüyle nasıl olur da yıldızları görürsün
Karanlığın gölgesi boylu boyuna arkana uzanmışken
Nasıl seversin,dokunursun ve öpersin de
Boyanır her bir zerrem sonsuz ümit ve çaresizlikle.

Dört duvar arasında nasıl olur da çıkışım olursun sen
Gitmek isterken arkamda anılarımı bırakıp
Dönüversem yelkovanın en gerisinden,zamanı geldiğinde
Diyar diyar dolaşıp tutuversem ellerinden.

Sigaram senle dolan ciğerlerimi yavaş yavaş yakıyor iken
Aynı anda milyonlarca kez seni düşündüğümü söyleyiversem
Duruverse zaman,akrep yelkovanla sevişirken
Benliğini ne denli sevdiğimi,söyleyiversem.

Oysa gök kubbelerden dahi duyulsa haykırışım,
Tek senin adını fısıldasa rüzgarlar,
Çöllere yeşillikler vaadetsem dahi güzelliğinle,
Gelip gelmeyeceğin meçhul,ümit ise en büyük ızdırap.