Sistem bozuk, insanlar bozuk
Saçlarımı hiç sorma...
Renkler bozuk
Yeşil her zamankinden daha hüzünlü
Mavi nedense huzursuz
Turuncuda üşümüş.
Ben her şeyi fazlasıyla yaşarım
Dörtnala kaçarım,
Kuş gibi ürkerim kendimden
Keçi inadı var bende, dinlemem kendimi
Ben bu denli yaşarken kendimle
Gel de saçımı okşa sevaptır.
Gitti...
Gidene kadar fark etmemiştim ayak seslerini.
Önce ellerini ceplerine koydu
Daha sonra bir ayağını ötekinin önüne attı
Sürekli tekrarladı bunu.
Güzel olan pek bir şey yok
Bense her zamankinden daha çirkinim
Çarpmasam o güzel kadına diker miydi gözlerini bana?
Ben kalabalığa karışsam da bir şey olmaz anlayacağın
Sen karışma
Biraz uzadı değil mi her şey?
Kötü şeylerden bahsettiğimizde,
Nefeslerimiz mesela.
Çok üzdüm seni
Ağlamalarında uzadı.
Biz beraberken saçlarında uzadı bayağı
Sen benim mucizemsin kadın
Güzel olan şeylerin en güzeli
İmkansızların en imkansızı
Sen benim en çaresiz yanım
En büyük zaafımsın kadın.
Saat altı, sabahın ilk ışıkları sızıyor perde arasından
Sana bir şeyler anlatmak istiyorum binbir tını eşliğinde
Gözlerinin içine bakarken zor söylemek
Sen orocumu açacağım birkaç saat sonra
Yastığa gömülmüş başımı kaldıracağım
Biraz açılan gözlerimle zor bela bulacağım kapıyı
Yağmur gibi inerken gerçekler gökyüzünden
Üstü kapalı cümlelere sığınmak lazım
Her şeyi herkesden saklayacaksın, kendin dahil.
Pireyi deve yapan insanların torunlarıyız biz
Kötü olan her şeyi yalanlayacaksın.
Hayatım mükemmel benim diyeceksin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!