Sereniş Şiiri - Nafiz Karak

..

Kaçak bir aşk var dışarıda
Arzunun ötesinde erişilmez
Sensin bıçak gibi kesen ayaz
Bilmeyen zamanın işkencesinde

Şu sıradan sözlerimi hor görme
Kadındır ister ki hep okşansın
Bunu sana söylediğimde

Daha beter seni kaçak yapan dokunuşlarımda
Asıl demek istediğim tamda buydu
Soluğunu buğulandırıp seni yabancı bilmekte
Kapat kapıları..

Büyük bir sır söyleyeceğim
Aptal ve yobaz olanları meşalenin son ışığından
Okudum günlerce
Büyük kayalar derki aramıza giriyorsun hep

Kıyısında öpüşlerimi kıskanırdı
Çılgınlıklarımı duymuyor musun
Ve sarıldım derken kaçak oldun
Kim bilir kimin tarafından

Boşuna konuşuyorum
Bilinen şeylerin özel orkestrasıyla sana
Rezillik yapamam bu bana yasak bilesin
Gecede eski dilini bilmeyen biri gibiyim

Ana dilimde unutum sende “Kaçak”
Okul kitaplarındayım sözcüklerindeyim ben
Dibinde çıkararak acı bir hikayenin tam ortasında
Sönmüş lambayı yaktın yeniden

Ayın ırmakta yansıması gibi
Neden hep aynı noktaya getirir beni
Aşk arabalarını taşlıyorum bir mayısta
Silahsız askerlere benzer kaçak aşkım..