Serencam Şiiri - Mustafa Coşkunsu

İsteyerek yaşanmaz genellikle ayrılık,
Böyleymiş mukadderat, kaçınılmaz gayrılık.
Oysa, ne çok sahiplenmişim bu şehri,
Farkına varmadan ne çok şey sığdırmışım içine...
Ne çabuk büyümüş yetiştirdiğim fidanlar,
Ne çok şeyime şahit olmuş bu şehir;
Sevincim, coşkum, öfkem, hüznüm ve kederim,
Fırtınalı bir yaşam, serencam olmuş kaderim.

Neler tattırmamış ki bana bu şehir;
Kadim dostluklar ki, kardeşlik tadında.
İhanetler ki, sırtımda kanlı bıçaktır.
Ne insanlar tanımışım bu şehirde;
Kimisi gölge misali, büyüdükçe küçülen,
Kimisi iyi gün dostu, tek kalemde geçilen...

En çok da,
Arkamda bıraktığım hatıralar yakar yüreğimi,
Yüz üstü bırakıp gitmek sinmese de içime,
Sünger çektim şimdilik, dünün üstüne.
Hatıralar seslenir derinden “Gitme, kal!..”
Yarım kalmış hesaplar, ahirete intikal...

Yeni bir şehre “merhaba” derken umutla,
Hukukum bulunan herkesten helallik diliyorum.
Ve …
Allah’a ısmarlıyorum, bizi dost bilen herkesi.
Dost görünüp düşmanlık edenlerin ise;
Cümlesini Hakk’a havale ettim, nicedir.
Zira,
O’nun hükmüne, boynumuz kıldan incedir.

Alanya/2015