Serenay Özkan Şiirleri - Şair Serenay Özkan

Bu gece ay çıkacak diyorlar
Denize yatacak tüm yalanlar
Yıldızlarda çıkar mı?
Gökte siyahı yalanlar
Ölü ve karanlık yıldızlar
Ayı sarhoş etmişler

Gecelerim de içim gibi
Aysa saçların gibi
Sarı
Gecem sarı ve siyah
Sayıklıyor ağaçların dalları adını
Güneş doğmayacak

Kaldırımlardayım, üstte siyah bir martı

Beyazlan eski yağmurda

Maviydi, mavi bulutlar

Uzuyor dallar, ne de güzeller
Dağları kediler kamçılar, iki patili adımlar
Sonsuza kadar bahar
Kestane dallar efsunkār
Ormanla maviye kilitli
Kadife gecede kuşlar kesildi

Gece ağaçların dalları kefen sayarmış
Aysa üstte çiçekleri
Ak gül elimde
Sokaklarda sürünmüş bir hilal
Yürüyorum rıhtıma karşı
Bir gül attım boğaza

Gece zehir yeşili,puslu karanlığı ufukta
Dolu bir rüzgâr geliyor kanadı kızıl
Aşk esiyorum gelsenize ehâlî! diyor
Yahut bilmiyor gülüm

İçimde bir denizin şiddeti güz yağmurlarını bırakıyor

Aklar ağlıyor ağır sesiyle Üşüyorum, yağmur yağıyor ince gönül Bir düş gördüm gece vahşi kırlangıçlar ve ay Ala gözlüm, dağ çiçeği kokulu saçlım

Dağ yarılır cennet olur bir busesine Aklar ağlıyor ağır sesiyle Üşüyorum, yağmur yağıyor ince gönül

Bir düş gördüm içinde sen Bir yağmur ay-güneş Kollarında başım Bir buse geçer dudağıma çiğ...

Ben yalnızlığın efendisi
Geceyi saran benim kara serçemdir
Kadifedir bahçelerim gecenin gecesinde
Ben yalnızlığın efendisi
Ölüdür kiraz bahçeleri
Anca dikerler bu bahçeye

Sen hiç bilir misin
Gökyüzüne baktığında
Kara umut görmeyi
Yanmayı her geceleyin
Peki niçin yanmalı?
Sevgiden,mutsuzluktan hüzünden

Tanrı doğarken hüzünle bağıran tene
Göğüslerine şiir konarmış kadınların
Ve yeşil saçlı kadın"şiir" dermiş
Mavi şalını doğrulurken tüne
Bağırır
Bağırır