Serenat VII Şiiri - Yusuf Varol

Mavi kokuyor bütün kentler,ıslaklık çoktan sinmiş her yere
Dolaşıyorum bir başıma ihtimal, sınıra kadar.sıçrayışlar bozuyor suyun dinginliğini morca bir duman çöküyor kendi renginde ellerime ellerim yalnız, yalnızlığın ihtimali sınıra kadar. Tozlanmış imgeleri serpiyor karanlık, çiseleniyorum.Çiseliyorum ağır ağır küllere, morca bir duman çıkıyor içimden yanaklarının siyahlığında kayboluyor. Kül birikintilerine çise düşüyor resmini çiziyorum,son sınıra kadar yalnızım, duyumsuyorum.

Bu kent ölü bir kentse kaybettiğindendir, kazanan da yoksa buğusu kurumuştur ıslaklığın...