Serenat Şiiri - Murat Gezici

Bilir misin diye başladı çok şiirlerim,
Bildiğini bilmeden.
Sana seslenmek
Dipsiz bir kuyuya taş atmak gibiydi.
Kuyudan ses gelir
Amma senden gelmezdi.
Sevgili
Ne geceler sabaha döndü sensiz
Ne de sabahlar huzura doydu.
Sen gidince
Karanlık şafaklar girdi ömrüme
Ve bu aşık yürek ardınca soldu.
Sen ömrümün gülü
Sen baharsız çiçektin
Ne diye çekip gittin
Ne diye terk ettin
Uçurumları koyarken ömrüme
Gözünü kırpmadan beni ittin.
Gülüm.
İlk dediğim
Deli yanarken sevdan içinde bedenim
Sensiz amaçsız yaşarken
Gözlerine bakamadan bir kere
Ve sesini duyamadan
Kolay mı sensiz tutunmak
Kolay mı sanırsın yaşamak
Sevgili
Aşk buymuş meğer
Ateşlerde yansan bile
Yeniden ateşe girmekmiş.
Sana vurgunluğumun bilmem kaçıncı senesindeyim
Sensizliğin verdiği zulmün en dibindeyim.
Sevgili
Gel gözlerine bakayım son defa
Hala öyle alacalı mı bakarsın bilmem
Hala rengin ela mı
Görenlerin başına bela mı
Sevda sokaklarının en güzeli
Bir bakışa yine canlar feda mı.