Serenat Şiiri - Ediz Servan Erdinç

Sesin sesime birden değerken anladım ki
Gözyaşımı sevginden başkası silmiyormuş
Sevda sana boynumu eğerken anladım ki
Yüreğim sensiz nefes almayı bilmiyormuş

Gülüşlerin baharlar getirmişken kalbime
Vuslat için utanan kaç tane asır vardır
Kirpiklerin rüzgârlar getirmişken kalbime
Bilemem gözlerinde hangi güzel sır vardır

Beni sevdiğin zaman, elini tuttuğum an
Ebediyen yanımda durmayacak hasretin
Beni sende sonsuza kadar uyuttuğum an
Benim kadar kimseyi vurmayacak hasretin

Senin güzelliğinle cenneti unuturum
Şefkat dolu sımsıcak bir elin altındayım
Annemin emzirdiği şefkati unuturum
Yanındayken ölümsüz bir yelin altındayım

Yoksa söylemedi mi sana en yüce dağlar
İsmini dudağımdan bile kıskanıyorum
Ne zaman bir dost gibi seslense bana bağlar
Gördüğüm her çiçeği saçların sanıyorum

Suya eğilir gibi eğildim bakışına
Gamzenden kuş misali bilsen neler içmişim
Geldim tebessümlerle kalbimi yakışına
Ömrümce sevmek için yalnız seni seçmişim

Başka hangi yâr için canımı vereceğim
Benim canım üstünden geçtiğin zemin olsun
Hastalıkta sağlıkta seni hep seveceğim
O eşsiz endamına binlerce yemin olsun

Nazlı başın omzumdan kalkmadığı sürece
Başka da bir isteğim olmayacak sevgilim
Her zaman çocuk gibi gülecek ay ve gece
Biz solsak da aşkımız solmayacak sevgilim

Yıldızlar diyarında kopmasın hiç düğmeler
Çünkü Mecnun'dan beri gecede gizlidir aşk
Yıllarca ağlatsa da suçsuzdur tüm nağmeler
En çok kutsal sayılan hecede gizlidir aşk

El alem uğraşacak bizi kızdırmak için
Çarmıha gerecekler beklenilmez anlarda
Aramızdan durulmaz sular sızdırmak için
Bu aşkı görecekler beklenilmez anlarda