Serenat.! Şiiri - Saffet Çakır

Kuşlar ağlıyordu bir seherde,
sebebini çözemediğim
bir içli türküydü hayat.
Her doğan günki bir gözyaşına gebeydi
Ağlardı kuşlar her gün batımında
Zulmün siyah ellerinde kalkarken kadehler.
Ruhum ki vurulan bir ceylandı
Yada Mecnun diyarında bir sokak ortası.
Yüreğim ki umutları çalınmış
uçurtması vurulmuş bir çocuktu çöllerde…

Her kadın içimde bir selviydi
Semâya yükselen
Kanat çırpıp güneşle gelen.
Senmiydin bilmeden kapımı çalan?
Bir gece vakti
Elleri kan gülü kokulum!
Olmadı benim okulum
Oyuncaklarım olmadı hiç.

Annemin toprak kokardı elleri
Doğuda buğday tarlalarında
Nevşehirde patates bahçelerinde.
Çiçek kokardı avuçları; çukurovada,
ter kokardı Konya da alnı hep ak.
Babamın bir türküsü vardı
Çoruh nehriyle çağlayan
Bayburt dağlarından kopan
Bir sevdası vardı ülkem kadar.

Zulmün direnişine başkaldırı resitali bu
Musa'nın asasında saklanan sır
kutsaldı göz yaşım bir Yakup misâli
Bir feryadım var benim şimdi
Kuşların sonsuz çığlığı kadar.
Ah sevdiğim!
Bir sevda şarkısıydı dillerin
Nil nehrini içen o gözlerin.
Bir kedim olmadı benim,
Nede yolumu bekleyen bir sevgilim!
Sevda kaldı kıskacında akrebin.
Küela kuşlarının gözlerinde kaldı öksüz umutlarım
bir su damlası kadar.

Akrebin gönlünde gül açmaz sevdiğim.
Kanadı kırık kuş uçmaz sevdiğim.
Ben ağlardım belli etmezdim
Gözyaşım vardı benim Fırat misali
sevda nehrine dökülen.
Babilin asma bahçeleriydi yüreğimde talan edilen
İbrahim'di hala mancınıkla ateşlere atılan
Yusuf'un rüyasıydı zindanda yarım kalan
Bir züleyha ağlıyor şimdi yüreğimin enginlerinde.

Hayat bir serenat misaliydi
Ölüm düellosuna son senfonisini çalan
Mavi düşleri yarım kalan
Yılanın vicdanında şimdi kumrular.
Tilkilerin dünyasında aslanlar köle
Bir yağmur damlası düşmedi çöle.
İntifada çatlamış dudaklar
Dünya böyle gelmiş, gider mi böyle?
Benim lügatimde kelimeler bitti
Ey sevgili bir şeyde ne olur sen söyle!