SeReNaT Şiiri - Songül A Yılmaz

iliklerime kadar ıslandım
karanlığın soğuk nefesinde

bacaklarımdan ılık ılık indi korku,
sanki bu seferimde

sağmış, solmuş bana göre değil azizim
sevda yerinde.

akan sular bile duruyor yar
has bahçeden gül der bana dediğinde.

engel olunca gurur yalvarmama
geçen zaman bile nafile

mesele memleket meselesi oldu
lakin gönlüm isyanlarda.

hangi hatıradır bilmem ki
bu serenatları yaptıran bana

artık yeter kız bu kadar nazlanma
sabır taşı bile çatlardı şu anlarda...