Serenat Şiiri - İzzet Kocadağ

Bu sana son gelişim, aç perdeni cama çık,
Sersefil kapındayım; yen yırtık, bağır açık.
İstemem çiçek atma, bir tatlı söz söyleme,
Tek yüzünü göreyim, yeter mahrum eyleme.
Bir kırık sazım da yok, çalsam sabaha kadar,
Seyretsem saçlarını, okşarken ılık rüzgar.
Uyarmışım ıslıkla, yıldızları ve ayı,
Bak yine çalıyorum, o sevdiğin şarkıyı.
Ne olursun bekletme, aç artık şu perdeyi!
Yüzünü bir göreyim, haram etme geceyi.
Sabaha gidiyorum, gün ışıyınca heyhat!
Bilesin ki bu sana, yaptığım son serenat.

28 Ağustos 1988 – Pazar / Ödemiş