Sen, tozlanmış hayalin tertemiz bir düşüydün,
Buz tutan gecelerin sımsıcak gülüşüydün.
Ne çıkar cümle âlem hor baksa da hep bana
Utancı sildim yüzden, ses vermek için sana.
Gözlediğim vuslatın sonu gelmez yoluydun,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
