Serenat Şiiri - Osman Aykut Bulut

Ne desem ki güzelliğine…
Ne kadar şiir yazsam az, gözlerine.
Hepsi boş, sönük kalıyor hepsi.
Ne kelimeler avutuyor beni,
Ne de bir nebze sensizlik kokusu…

Kalbim başka yar tanımayacak artık.
Aşkın zirvesine seninle vardık.
Sensiz yüzüm gülmeyecek hiçbir zaman.
Gözlerindir beni ölüm uykusundan uyandıran.
Yüreğimi coşturur gözlerinin buğusu…

Sevda ateşine yanmışız bir kere.
Elele, aşk ile terlemişiz bir kere.
Yıllar sonra sorarsan o eski aşkımız nerede?
Gözlerime bak güzelim,
Gözlerimdedir yüreğimin tutkusu…

Ve bir gün, bir gün uyursam yeniden bir yerlerde;
Yanımda olmazsan, bakınca hayata döneceğim gözlerinle;
Bakmazsan yüzüme o tatlı tebessümünle;
İşte o zaman elveda derim hayata,
O zaman esir alır beni sonsuzluk uykusu…

Ama sen yine de üzülme benim için.
Ne olursa olsun, hayatla iyi geçin.
Pes etme!
Sonsuza kadar sana aşık olacağım gerçeğini düşün.
Ve sevdiysen sen de bir nebze,
Kavuşmak ümidiyle gülsün yüzün.
Hükmetmesine izin verme,
Teslim almasın seni bitmiş aşk korkusu…