Serenat Şiiri - Fuat Eriçok

saçların siyah olsa kızıl olsa ne çıkar
ne çıkar tellerine zamanla yağsa da kar
adını heceleyen yüreğim sen sen atar
akşam adınla yatar sabah adınla kalkar

gece gökte ışıyan uzak yıldızlar gibi
gözlerinde yüzüyor ışıl ışıl dünyalar
beni kullanma sakın o gel geç kızlar gibi
yüreğin sızlar gibi durur gibi sıkı sar

sevildiğini gören bir kalpteki sevinci
bilir misin diyerek sormaya ne gerek var
kirpiğini ıslatan o bir kaç billur inci
ruhundaki erinci hemen ispatlıyorlar

sana bir gençlik vakti vurulduğum o yerde
beni sarhoş ediyor hülyâlı hâtıralar
ah ne zaman düşünsem düştüğüm günü derde
içimde derinlerde dram var bu aralar

(kasım ‘77)