Serenad Şiiri - Nurettin Doğru

Her sabah geçerken boğazdan motorla
Gözlerim dalar hep uzaklara
Serin bir rüzgar yalarken yüzümü
Boğazıma bir hıçkırık takılır
Ve aklıma çivi gibi çakılır
Hayallerim yıkılır
Ümitlerim kırılır
Yüreğim yarılır
Ve her seferinde
Israrla
Of! ! be
Düşünürüm

Hayalini hayalimden atmak istesem de
Efkarın rüzgarı vurur ha vurur
Yokluğunda avuntularıma bir tokat gibi
Savurur beni ıssızlıklara
Tüy gibi uçurur kuytulara
Ter basar tenimi
Kavurur bedenimi
Yine de her seferinde
Hatırlarım bitanemi
Ah! ! ! be
Kahrolurum

Sorular girdabında döner dururum,
Şüpheler içinde kahrolurum
O şimdi kimbilir nerelerdedir
Kimbilir hangi gönülde sefa sürmektedir
Başı bir omuzdadır,
kolu bir belde
Bir kadeh elde
Belki de
Vay! ! ! be
Üzülürüm

Ben ona mecburum o bana değil
Bu da onun umurunda değil
Onsuz bir dünyayı hayal ederim
Bir kuru dal gibi çatlar yüreğim
Derin dehlizlerde çınlar sesim
Nerdesin bebeğim
Nerdesin meleğim
Sensin emeğim
Sensin ekmeğim
Kaşı karalım
Gönül yaralım
Maralım
Gel! ! ! be
Yalvarırım