Serenad Şiiri - Yavuz Değirmenci

Fırtınaya tutulan gemilerin kıyıya vurması gibiydi gözlerin…
Kum tanelerine bulanıp ıslaklığında üşüdüğüm,
Denizden gelen meltemin esintisi gibi ürperdiğim
Bakışlarını, kör karanlığıma sakladığım sen,.. mehtabım…

Ben o mehtabın ışığına uzattım ellerimi…
Onun koynuna bıraktım güllerimi
Ve onun ufkunda kapattım gözlerimi…
Kumlar tenimi minik minik okşuyor şimdi,
Ayaklarım suyla vuslatı yaşıyor şimdi…

Gönlüm, mutluluk gemilerinin bekleyişinde,
Biliyorum o buraya mutlaka bir gün demir atacak…
Hayallerimizi karşılarken ipek mendille,
Yaşlar karışacak sevincimize,
Gülüşler gülüşümüze…

Kavuşmanın hazzı düşecek yüreğimize
O bekleyiş ödülünü sunacak gönlümüze
Hüzün uğramayacak semtimize…
Matem havası vurmayacak artık kıyımıza
Siyah gözlerin kör kuyularından çıkıp gülümseyecek…

Gönüllerde bayram havası çalacak ,
Martılarla birlikte zılgıtlar uçuşacak…
Ve deniz bizimle coşacak..
.
Sevdamız köpük köpük yükselecek…
O köpüklerin içine gömeceğim hüzünlerimizi…
Gökyüzünde bembeyaz martılar uçacak,
Ve ellerimiz mavilikler ötesine yeniden uzanacak…

Bütün ruhumla bu hayali kucaklıyorum,
Dalgaların sesini rüzgarlara bırakıyorum…
Al senin olsun, hayalin içinden süzülen serenadlarım.

Deniz köpük köpük,
Ben hala seni beklerim limanda…
Sen hala gözlerimde,
Gözler denizler ötesinde…
Elimi uzatsam kapacak, yakacak, kor olacak
Ki; yüreğim bu yangının içinde…

Ve hala demir attığım limandayım sevgili yar,
Haydi al beni yanına gezelim diyar diyar…
Deniz yangına yar, ben deniz de ağyar…
Ah şu deniz yok mu şu deniz ! ..
Kıyısında umuda yüreği çarpan solgun beniz,
Mehtabın da hüzne sarılan Yavuz’um bendeniz...