Serenad Şiiri - Mehmet Nuri Yalçın

Gökyüzü bambaşka bugün,
Sonbaharı ömrümün.
Yaprakları da dökülüyor bir bir
Kurumuş dalları ruhumun.

İnanmıyorum,böyle değildim ben,
Yollarda koşardım içim sevinçli,şen,
Beyazlaşacak mıydı saçlarım aynalar?
Güllerim solmuş,yollar hep diken.

Çaresizlik sarmış dört bir yanımı,
İnanmaz gülerdim,kalpte ağlar mı?
Saatler durmuş,geçmiyor zaman,
Hayal desem değil,yoksa rüya mı?

Güneşim doğmaz,sönük lambalar,
Karanlık her yer,bir çocuk ağlar,
Korkarım bakmaya,camlar buğulu,
Dışarısı soğuk,gönlümde kar var.

Vuslat ne zaman bitecek,biter mi dersin?
Yıldızlarda küstü bana,nerelerdesin?
Ayaklarım sendeler,düşerde belki
Hazan bitmez oldu,bahar nerdesin?

Kapkara bulutlar sardı çevremi,
Gelmeyeceksin,biliyorum......sende mi?
Hala bir umut var,gözlerim yolda,
Ellerim boşlukta dolanır,bitir özlemi.