Kaldırım kenarında bir çocuk gördüm
Yüzü solgun bir çocuk.
Belli ki bir derdi var
Dünyadan vazgeçmiş bu çocuk.
Sen ki çocuğum oyun oynayacak yaştasın.
Ne düşünürsün bu kadar,
Yüreğim alışmışken yokluğuna
Bir anda çıkıp geldin neydi bu anlam veremedim
Hiçbişey olmamış gibi sarıldın ve ağladın saatlerce
Oysa ben neler çektim sensizliğe alışana dek
Gözyaşlarım bile akmaz oldu artık.
Şimdi ne sen tanıdığım sensin
Gözümü açtığmdan beri seninleyim.
Başımı omzuna dayadığımda,
Sonsuz huzurla uykuya dalıyorum.
Ve sen en şevkatli halinle hiç büyümeyen beni,
Sevginle kucaklıyorsun.
Hiç bıkmaz mısın benden,bıktım senden git demez misin hiç
Dolu Dolu Yaşayabiliyorsan hayatı
Ne mutlu sana,kaybetme asla umudu
Hayat her zaman gülmez insana
Sen yine de boşver,keyfini çıkar mutluluğun
İnsan birkere gelir hayata
İkinci bir şansı yoktur.
Aşkın Kaç yüzü vardır ey sevgili
Söyle kaç yüzünü gösterdin bana
Ben seni sevdim,Büyüttüm içimdeki seni
Sana dair ne varsa seninle yaşadım
Elini tutar,sımsıkı sarar gibi
Sana sarıldım her zaman.
Her gidiş bir kaybediştir.
Kimse hayatta vazgeçilmez değildir.
Giden geri dönmüyorsa eğer bu aşk çoktan bitmiştir.
Bilmediğin derin sulara dalmak gibidir aşk
Sonuna kadar bitmesini istemediğin,
Bir rüyadır.
Oysa gerçek er ya da geç,gösterir kendini
Sense eski sen,değilsindir artık
Kalbim yangın yeri
Kimse görmez,kimse duymaz
Geceleri daha da artar
Kalp yorgun ve güçsüz
Kalp ıssız bir çöl
Yersiz yurtsuzum ben,
Güne umutsuz uyanır
Hayallerimi hep karamsarca yaşarım.
Bazen ne yaptığını bilmez
Bazen bilse de bilmemezliğe vuranım
Bir ağlar,bir gülerim
Zamansız gidişlere alışık bu beden,
Her gözyaşı bir haykırış aslında
Terkedip gittiklerimiz de çok,
Belki on,belki yüzlerce...
Küçükken oynadığımız oyunlar kadar,
Masum değil kendimize oynadıklarımız.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!