Şerefsizler Şiiri - Osman Erdoğmuş

ŞEREFSİZLER

(Ezandan rahatsız olan protestoculara)

Ezanlar okunurken uluyan habis urlar,
İnsanlıktan nasibi olmayan şerefsizler.
Hayvanlardan aşağı daha alçak olurlar,
Utanmayı hayâyı bilmeyen şerefsizler.

Allah’tan korkmuyorlar, çekinmiyor kuldan da,
Gaflette, dalalette çıkmışlar Hakk yoldan da,
İslam’ın şiarını ıslıklarlar meydanda,
Kalplerinde damla nur kalmayan şerefsizler.

Rabbiyesiri gitmiş binler ruhsuz kadınlar,
Biçilmiş keresteler, cehenneme odunlar,
Ebu Cehil’e bile rahmet okutur bunlar,
İnatla çirkeflikten yılmayan şerefsizler.

Ninesi hacı hanım, dedeleri hocadır,
Sorsan isimlerini Ayşe’dir, Hatice’dir,
Yaptıkları hareket soysuzca, adicedir,
Ömründe bir kez namaz kılmayan şerefsizler.

Ana gibi yar olmaz, bunlar köpek soyundan,
Pislik eşeler durur, huylu geçmez huyundan,
Kendinize geliniz, vazgeçin bu oyundan,
Hiçbir zaman doğruyu bulmayan şerefsizler.

Zorla da olsa sayın Müslümanın hatrını,
Üstünüze çekmeyin Yaratanın kahrını,
Taşırmayın ne olur bu milletin sabrını,
İnsanlıktan hiç nasip almayan şerefsizler.

Tahammülde de sınır ancak bir yere kadar,
Bu millet sizi inan tükürüğüyle boğar,
Ezan yürek sesimiz, huzur ve sükûn yayar,
Nankörlüğü gönlünden silmeyen şerefsizler.