Şerefsizim! Şiiri - Ahmet Mahir Pekşen

İhanet affedilmez aşk denilen yasada.
Hasretinde kaybolup boğulsam da tasa da,
Bin kez sözünü bozup yolunda ağlasa da,
Sana bakan gözümü oymazsam şerefsizim.

Ben aşkın çağlayanı, ben sevdanın taşkını,
Gözlerinin mecnunu, gülüşünün şaşkını,
Sırtıma geçirdiğin alay dolu aşkını,
Bir kirli gömlek gibi soymazsam, şerefsizim.

Biliyorum dilinde lakabım kaçık artık,
Yalnız kalbimden değil, şehrimden de çık artık,
Kiminle olursan ol, git, yolun açık artık,
Gidişinden mutluluk duymazsam şerefsizim.

Bilsem bir kez “dön” desem, koşup da geleceksin,
Hatta çölleri aşıp, dağları deleceksin,
Sanma bir kere daha aklımı çeleceksin.
Onurumun sözüne uymazsam şerefsizim.

Ezberinden sil artık, sil beni hatırlatır,
Yazdığım şiirleri geri ver satır satır,
Ne zerre kadar sevgi ne zerre kadar hatır.
Seni bir el yerine koymazsam şerefsizim.