İnsan, seni; insan diye bildikçe;
Hayatı zehrolup, sürer şerefsiz!
Sen gibiler bu dünyada oldukça;
Kötülük o denli ürer şerefsiz!
Ne utanman olur, ne haya bilin,
Yılanları bile aratır dilin,
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
