Şerefine koydum Şiiri - Tuncer Çelik

kuyumumuzu kazıp;
yüzümüze bakarken.
insanı insan sanırdım;
bana ğülerken! ..

adına şeref koymuşlar,
kendi namlarına.
bende şerefine koydum;
kendi namıma.

her söndürdükleri ocakta;
can yanarken! ..
canlarına can kattıklarını
sandılar.
şimdi anlatamazdım derdimi,
ecellerine mektup yazdılar.

ne masada mezeydi,
ne de kadehdeki şarapdı
şereflerine kaldırdıkları
menfaatleri ugruna
sattıkları namusları;
ayaklar altına aldıkları
harcadıkları canlar
oldu param parcalar

döndürdükleri dolaplar,
başlarında dönme
dolap olacaklar.
namusu şerefi bir kenara bırakıp;
herkes şerefine dolduracaklar.