Şerefine Arkadaş Şiiri - Vedat Okkar

Şiir yazmak istedim düne
Roman oldu hayatım bak yine

Henüz yaşına basmamış yeni doğmuş bir çocuktum
Düşlerimde Çocuktum, Hislerimde çocuktum
Doğmuştum ben yaban ellerde
Yalnız tek başına sessizce
Bir ablam vardı annemin yoldaşı
Bir abim vardı babamın arkadaşı
Ben ise
Yeni doğmuş bir çocuktum
Çocukça hislerimle
Çocukça düşlerimle

Zaman akıp geçiyordu birer birer
Yabancıydım ben bu ellerde
Büyüyordum yavaş yavaş
Büyüyordum ben arkadaş

Henüz oniki yaşındaydım
Tek istediğim ailemden sevgiydi
Belki de çok seviyorlardı beni
Ama sevgi benden esirgenmeyen cüzdanın şişliğinde değildi
Sevgi içten gelirdi
Sevgi samimiydi
Dokunuştu
Haykırış
Oysaki Annem Babam bir yurda verdi beni
Daha annesinin kucağına hasret bir çocuktum ben halbuki
Haftalar geçerdi
Bir hafta
İki hafta
Üç hafta
Bazense aylar
Görmezdim ben sizleri
Bumuydu hayatta bana vadedilen sevgi
Bumuydu arkdaş çocukça hislerimin bedeli

Akarken gözlerimden yaşlar
Hep içime doğru
İçimde çocuk yaşımda bir sevgi doğdu
Ondört yaşında atıyordu kalbim
Çırpabiliyordum kanatlarımı
Uçabiliyordum düşlerimde
Bir kuş misali pırr pırrrr
Evet sevmiştim birini
Unuturum sanmıştım olmadı
Uzaklık engel değildi
Yazılan mektuplar vardı hep
Sevgi dolu sözcükler
İlk defa sevmiştim ben
Aileme söyledim seni
Çünkü
Ailemden bile görmemiştim senden gelen o sıcak sevgiyi
Demiştim ben evleneceğim diye
Karşı çıkmışlardı sen çok küçüksün diye
Ben evleneceğim diye ısrar ettiğimde
Ya o ya biz
Dendi
Seni seçtiğimde Ailem beni terketti
Ama varamadım ben sana çünkü
Amcama yollanmıştım esaretti geçen günlerim
Çocuktum ama hiç çocukluk görmedim

Zaman esaret altında geçerken onsekizime girdiğimde
Evlendim mutlu olmak için
Ama olmadı
Ne başımdaki türban kaldı ne hislerimde bir insan
Atıldım bir kenera
Aldatıldım acımasızca
Aldatıldım ben hislerimde
Aldatıldım ben düşlerimde
Yinede terketmedim, terketmedim ben seni affettim
Çok sevmiştim
O kadar çok ki Rabbimin gücüne gitmesin tabarcasına
Ne istedinde vermedim
İşyerimi açmadım, Altına arabamı almadım, evinimi kurmadım
Yaptım senin için bunları ben
Bir başıma
Yaptım bunları ben senin için
Kız başıma
Oysa
Ne türbanım kaldı başımda
Ne hayatım kaldı genç yaşımda

Şu an yirmidört yaşındayım
Şarabım elimde her gece
Dudaklarımda tatlı hep tadı
Çoğu zaman sessizsemde
Şarabın tadıyla nefessiz
Yudumlarken seni düşlerimden uzak
Şiir yazmak istediğimde sana ben
Her bir satırım roman olacak
Şerefine arkadaş

Sözlerimin içinde bir roman tutturmuş giderken
Hani giriş, gelişme, sonuç olur ya
İşte romana bir girişti bu arkadaş
Bir serzeniş
Yeni başladı bu paragraf arkadaş