Şerefine Şiiri - Mavi Umay Şükran Ay

Vakit gece; saat yarımı geçmiş
Aklıma düştün yine
Kalktım bir masa hazırladım
Mezeleri istediğin gibi yaptım
Haydarini,yoğurdunu peynirini aldım.
Kadehleri de doldurmayı unutmadım

Bilirsin ben içmem
Ama bu gece seninle karşılıklı içicem
Oturdun masanın en başına
Yaktın sigaranı yine o mağrurlukla

Konuş dedin dinliyorum;
Ne söyleyeceğimi bilemedim afalladım
Yüreğim panikledi
Gözlerime inanamadım
Gerçekten karşımdaydın

Bütün gücümle bağırdım önce
Nerdeydin? Diye
Kadeh karşıki duvara çoktan çarpmıştı
Doldurdum Bitane daha

Düşlerimden bahsettim sana
Kan ter içinde uyandığım düşlerimden
Uzanıyordum; sen uzaklaşıyordun…
Ben ne kadar yaklaşsam
Sen o kadar kaçıyordun
Sonra bir yağmur başlardı
Çılgıncasına aşkım gibi
Ipıslak yaparcasına
Islanırdık gecenin kör karanlığında

Sevgimi anlatmaya başladım sonra
Okyanuslara,dağlara,yıldızlara eş sevgimi
Unutamadığımı alev alev yandığımı
Kör kuyulara acımasızca attığını
Çağlayanlar kadar derin sızımı

Ağladım yine; bu kez gözlerinde
Omzuna koydum başımı sardım kollarımı
Gün ışığı odama vurduğunda
Sen yine yoktun
Ben masada sarhoştum