Şerefe Şiiri - İdris Bacanlı

Hangi doğum günümdü bilmiyorum,sakalıma akların düştüğünü gördüğüm o gün fark ettim.Zamanın acımasız çift şeritli duble yollarında hız limitini çoktaaaan aşmış,tabiri caizse freni patlamış kamyon misali gidiyoruz o meşhur beyaz ışığa.
Hayat bu öylede böylede bir şekilde son bulacak.İnsanlar doğar yaşar ve ölür haa bunu ben söylemiyorum o meşhur İsviçre deki üniversiteler dillere pelesenk etmiş bulundu bu tezi,ben onların yalancısıyım bir çoğunuz gibi.
Neyse o kadar okumuş insanlar yalan mı söyleyecek? Benim anlamakta zorluk çektiğim tek şey doğuyoruz evet bu tamam doğduk sonra yaşayacağız değil mi? işte sıkıntı burada bu yaşamak eylemi ne zaman başlıyor kaç yaşından sonra bunu çözemiyorum.O kadar çok insan tanıdım bu yaşama olayını yaşamadan göçüp giden hedefsiz,faydasız,ideallerden yoksun doğmuş ve ölen.
Kısacası bu yaşama eylemini gerçekten anlayan ve bu cahil dünya ya faydalı bilgiler bırakan (Dünya nüfusuna bakılırsa) bir avuç insanın da dediği gibi ’’Eşek ölür kalır semeri,İnsan ölür kalır eseri’’genel olarak sadece ben değil çok büyük bir çoğunluğumuz bunu anlayamıyor değil kasten anlamıyoruz.Çünkü birbirimizi yemekle meşgulüz.Amaaaan yine çok saçmaladım neyse zaten dünyanın hangi birimize ihtiyacı var ki? Doldur saki boşalan kadehleri bugünde aşk acısı çeken bütün foklara içeceğiz (gıyabında) ŞEREFEEEE..........