Şerefe Şiiri - Tolga Toydemir

Ve cümlesinin arasına sıkıstırdı dönemeçsiz bir kelimeyi,
Satır aralarında boşluklar....
Döküldü eteklerinden soru işaretleri,ünlemler... Hayıflandı sonra kendi kendine o daglar benim diye

İnadını gururuna,
Zaruretini öfkesine,
Ruhunu inancına servis etti,
Ortaya dagılan harflerden yeni bir hayat kurma endisesi ile,
Sofrayı toplamadan öylece bırakıp gitti...

İki dost kadehi çınladı yargısızca,sessizligi bozan
Şerefe...