Yüksek bir binanın tepesinde sokağa bakar gibi görüyorum yalnızlığımı.
Sigaranın dumanı kaçarken gözlerime
Erkekliğime yediremediğim için gözyaşlarıma hükmediyorum.
Geride bıraktığım onca şeyin caddelerde bir çıkmaza yol alışıyla avunuyorum.
Kırmızı ışıkta kural ihlali yapan duygularımın freni patlıyor aniden.
Cebimde yıpranmış bir mektup.
Sonunda kendine iyi bak diye yazıyor.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta