Şerefe... Şiiri - Ulvi Ziya

Allah"ın yarattığı kullar... İyi kötü bir yuvaları var... Geldiler; gidinceye dek, dünyâdan Alınlardaki gizli yazıya göre Hepsi rızk peşinde koşar... Kiminde çokça evler, arabalar Kimi de aç karnına kazma kürek sallar Çoğu bağlıdır, içten, Rabbine Müreffeh değilse de yuvalar Mutlucadır, analar, babalar, çocuklar... Hepsi; Dünyânın iyiliği, kendi şerefi için çabalar... Beri yanda geniş masa etrafında kalantorlar... Ya da ayaküstü erkek dişi tontonlar... Ellerinde dolu içki kadehleri Havaya kaldırır ŞEREFE diye haykırırlar Birdenbire şerefleri çok artar... Kiminin elinde türlü imkânlar Dört gözle Binbir elle Helâli haram yapar... Yediği haram lokmalar Hiç dizilmez boğazına Bütün sülâlesine yarar... Düşünmezler, gözetleyen biri var.... Dahildir haram hayâta... Binmiş gider rahvan ata... Meydan okur kâinata... Sıra gelince sırata; Bütün işler orda yatar... İçki elde, şerefi çağırmakla Demez hiç şeref mi artar...? Şerefsizdir, elindeki imkânları; Kötü işlerde kullananlar....