Şerefe Şiiri - Selma Güneş

Akşam olur,
Evlerde ışıklar yanar.
Perdeler çekilir,meraklı bakışlara!
Yaşantılar,arkasına gizlenir...
Umutsuzluk, umutları...
Yaşanmamıış,yaşanmışları çekiştirir...
Her sönen ışıkta,beklentiler girer karanlığa,
Sessiz sözler fısıldanır,
Kucak açılır sevgiliye,
Boş kalır kollar.
Hayaller lanetlenir...
Tavana dikilmiş gözler,o gece nöbetçidir.
Yalnızların yastığına,rüyalar misafir gelir...
Yalnızlığın acısını,biraz olsun dindirir.
Gel içelim yalnızlığım...
Bir kadeh daha koy masamıza.....
Şerefe sana,şerefe bana,şerefe yalnızlara.....