Şerefe Şiiri - Şule Demirel

Beyaz peyniri çok severim bilirsin
Bir kadeh rakıyla
Buzlu olsun ama
Hele bir de sahil kahvesinde
Dalgaların damlaları yüzüme vuruyorken
Değmeyin benim çilingir soframa

Kırık dökük bir sandalye
Taşımaya çalışıyor beni zorla
Ben beni taşıyamıyorum ki...

Aşkın gücü lazım
Ayakta durabilmem için

Yaşamın sınavıymış bu
Öyle diyorlar

Ben seni saf ipeklere saramazken
Kim sardırtabilir ki iki metre patiskaya

Ben seni hala rüyalarımda okşarken
Kabuslarımda bile koyamam toprağa

Kime kızayım ki
Kimden alayım ki hıncımı
Kendimden
sadece kendimden

İçiyoruz işte yine
Ruhlarımız başbaşa

Ey benim ay yüzlü kocam!

Şerefe
Bana yaşattığın büyük aşka
Şerefe
Varlığına da yokluğuna da