Şeref ve Şerefsiz Şiiri - Kadir Albayrak

Bu öyle bir dünya ki akıl sır ermez
Sebeb-i hikmetini yaradan bilir
Adı “Şeref” olana yudum su vermez
Şerefsize kapılar açılır bir bir

Aslında bu ülkenin dört yanı rahmet
Ne hikmetse “damlası” düşer, zor zahmet
Sen istesen “bir kuruş” vermez de, Ahmet,
Namussuza dolar’lar sayılır bir bir

Biz yazar-çizeriz ya, adımız “şair”
Yazarsak ya; vatan, ya; sevdaya dair
Bundan gayrı ne varsa, “küsur” ve “sair”
Magazine “satılmış” basılır bir bir

“Memleket malı deniz” sat, ye, düzenbaz
Bir ipte oynamakta, yüzlerce cambaz
Kâh birlikte olurlar, bazen de gammaz
İhbar üstüne ihbar, yayılır bir bir

Genelev patronuna verilmiş “paye”
Veren deyyuslar kim mi? “Puşt pespaye”
Kraldan çok kralcı, “sansasyon” gaye
Kanserli hücre gibi dağılır bir bir

Yalnız sanmayın bizi, biz “çoktan çokuz”
Bazen milyonlarcayız, bazen “Kırk dokuz”
Daha meydan olmamış, o yüzden yokuz(!)
Yedi veren gül gibi saçılır bir bir

Namert’e ne engel var, ne de bir mani
Sesi çıkan bir “mert” yok! ..Varsa da hani?
Çivisini sökmüşler ahlak’ın yani
O kartondan kaleler yıkılır bir bir

Sapla saman karışmış, hadi ayıkla
“Çalan-çırpan” denizi “geçmiş kayıkla”
Sen de “Adalet” diye durma sayıkla
Önden giren, arkadan, salınır bir bir

Demem o ki; Şeref’le yaşayan kul’u
Abat Etmeyen dünya, bahşetmez pulu
Vardır “Şerefsizliğin” binlerce yolu
Deneyene ahrette sorulur bir bir

İstemem bir yudum su, içsin şerefsiz
İsterse kefenimi biçsin şerefsiz
Çal, çırp, ye, iç, abat ol! “Hiç’sin şerefsiz”
Üstten giren “kıçından” alınır bir bir
Sonra tekrar ağzına tıkılır bir bir! ...