Sıradan insan.
Her mevsim, her ay, her gün.
Her saat, her dakika, her saniye.
İşte içinde olan tek şey sensin,
Cihanda kaybolan yine sensin.
Yaşlı bir çocuğum.
Lise yıllarını özledim.
Korkmuyorum.
Daha ne olabilir ki?
Girdiğim yollar bana ne öğretti?
Kim bir uçak yapıp uçsun diye attı?
Gerçek olan biziz.
Yollarımız,
Salıncaklara oturarak binmez di hiç.
Göğsünde ki şal süzülürdü ayakta.
Olmasada gökyüzünde salınan rüzgar,
O bakışlarında hissederdi.
Bazen dokunmak gerekmediğini. Hissetmeyi bilmekti.
Kader bir oyun mu?
Günahlarımı kim taşır?
Bir hikaye var kaderle oynayan.
Yahut kendi kaderini yazan.
Gecenin örtüsü,
Fener ışıkları,
Yarın ölebilirim kendimi tanıyamadan.
Vakit dayanmadı, sözler vedada
Firari dünyalar,
Kopya kalpler.
Savunduğum kalemim var.
Sükünet biriktirdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!