Şeref Sefili Dünya Şiiri - Oğuzhan Özer

Şeref bile düşmüşse ayaklar altına
Onur kalmışsa tek, şerefsizin karşısında
Aşk, bilmezlerin elinde oyuncak
Bizde bilmeden bir kere hayatı salladıysak
Cesaret bir güzel duygu kalmamışsa cihan ı alemde
Korkaklık sarmışsa her yeri yuvalanmışsa puslu gönüllerde
Kalleşlik hak görülür olduysa Hakk kın mahlukatında
Mertlik tutsak kaldıysa soysuzların avucunda
Şiir bir kalem oyunu olduysa gönülden gelmezse artık
Kafadan akıp ta kalpten süzülmüyorsa sözler, sadece saçmalık
Güç bilekte değil de eldeki olmuşsa gayrı
İki kardeş biri bilek biri yürek ikisi birbirinden ayrı
Kansız kan isterse yiğitten ve alırsa şerefsizce
Sizde çıkın sokağa yürüyün ben adamım diye
İtler baş olmuşsa o gün çakallar kul
Gavat olmuş baba puşttur o gün zaten oğul
Hak isterse Hakk ı bilmeyen son kalmış mertten
Göz yuman ibneler ne farkınız kalır namertten
Bir yangın almış gitmiş yükselir semalara
Haykırıyor duymaz mısınız gafil topluluğu
Ateş bile sinmiş sizden al beni diyor Cenabı Hakk ka
Arşa çıkmış şerefsizlik ne biçim dünya bu
Erdemlerin battığı ekilen çiçeğin İt olduğu
Bir gün görürsem gece göklerde sonsuzluğu
Bir gün Allah Allah diyenlerin son bulduğu
Tek bir lahza durmam o anda, zaten ne işim var ki hiç anlamadım
İçine ederim böyle düzenin, doğruyu söyleyenin helak olduğu