Şeref'im Şiiri - Mehmet Öztürk 3

Arpalık bir yana, Şeref bir yana,
Nasıl da kıydılar o civan cana,
Bu nasıl komşuluk, söyleyin bana,
Yanarım Şerefim, yanarım sana.

Hava çiselenmiş duman bürümüş,
Şeref’den habersiz pusu kurulmuş,
Bir kötü dana da sebebin olmuş,
Yanarım Şeref’im, yanarım sana.

Şükrü koşup geldi, haberler kara,
Kalleşçe pusuydu ölümcül yara,
Katili kimimiş söyleyin bana,
Yanarım Şerefim, yanarım sana,

Doktorlarda yoktur, Şeref’e çare,
O, bir kere öldü, biz bin bir kere,
Hesabı da kalsın, Yüce mahşere,
Yanarım Şeref’im, yanarım sana.

Şeref gibi civan az dan olurmuş,
Sevdiğini Rabbim erken alırmış,
Bu kara cehalet, nasıl büyümüş,
Yanarım Şeref’im yanarım sana.