Kim kalacak ki bu fani dünyada
Elbet bir gün gireceğiz o kara toprağa
Yaptığımız hayırlar kavuşturacak bizi refaha
Saçtığımız günahlar atacak bizi ateşin tam ortasına
Ne yaparsa insan
S ensiz olamayacağımı düşünüyorum.
E n değerli varlığım diyorum.
M esafe uzak olsada
R abbime güveniyor
A yrıyız ama birleşeceğimizi umut ediyorum.
Yine sessiz bir gece
Yine sensiz ve sessizim
Karanlık bir gecenin ortasında
Yatağımın başucunda seni düşünmekteyim
Işıklar yanmasın
Annemle her defa tartıştığımıza
Bizim yaşımıza gel sende aynı olacaksın diyordu
İnanmıyordum ve inanmakta istemiyordum
Ben sizler gibi olmam diyordum her defasında
Aslında biliyordum yapılan her şey bizler içindi
Bir ışık vardı ilerlerde
Ne güzel parlıyor ve etrafı aydınlatıyordu
Bir yanında güzel evler,
Diğer tarafında sessiz ve sakin akan dere
Aşık olmuştum o ışığa
Acımasız hayatta
Sevgi ve sen olmayınca
Sonsuzluğa attığım her adımda
Yine sen vardın karşımda
Gül bahçesinde açan güller gibi
Yüzden değil;
Yürekten seviyordum seni
Bunu sana anlatmak çok zordu
Çünkü sen hiçbir zaman yürekten birini sevmedin
Her zaman yüzden sevmiştin
Her zaman gözlerinle bakmıştın insanlara
Yeşiller memleketi
Bir tarafı orman,diğer tarafı yine orman
Oynuyor yapraklar
Rengarenk çiçek ve kuş cıvıltılarıyla
Nasıl vazgeçilir bu yerden
Hatırımdasın sevgilim
Nasıl da unuturum seni
Sarı laleler arasındaki bir kuş misali ötüşünü
Ardından bana karşı masum bakışını
Her gün bir öncekinden daha kötü
Artık bitmişti
Sen nasıl bensiz yaşıyorsan
Bende sensiz yaşayacaktım
Yavaş yavaş buna kendimi alıştırtmak zorundaydım
Sabahları kalbimden çıkarıyor ve başucuma bırakıyordum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!